"MAGURO MAGUROO"
sevgilim bir yaz gunu sabah beste tokyo balik halinde boyle bagiriyordu.
maguro japonca ton baligi demek, demekmis, elimizdeki rehber kitap oyle yaziyor. Biz o saatte dilini konusmadigimiz bir ulkede balik halinde tuna baligi acik arttirmasini izlemeye niyetlenmisiz. ve fakat Tsukiji balik pazari dunyadaki emsalleri icersinde en buyugu ve sabahin besinde biz o devasa yapi icerisinde kaybolmusuz. bir o yana bir bu yana ilerlerken sevgilim de tek tuk denk geldigimiz pazarcilara "maguroo maguroo?" diye yol soruyor. onlar elleriyle kollariyla ellerinden geldigince tum vucutlariyla bize yol tarif ediyor biz "arigato arigato".. elimizle kolumuzla elimizden geldigince tum vucudumuzla tesekkur ediyoruz.
sevgilim guzel yemek seviyor, herkes sever, sevgilim daha cok seviyor. Paris'te guzel yemek bulmusuz, bir ara sokak, aile isletiyor, restoran sahibi iceri her gireni operek yerine oturtuyor, bizi opmuyor biz yeniyiz. ama bolca guler yuz. ben cok yorgunum, yapmam ya yapmisim o defa yemekten once redbull istiyorum. Restorandaki herkes guluyor, edepsiz espriler yapip, sevgilimin sirtini sivazliyorlar, bana goz kirpiyorlar, kizara kizara gulumsuyorum. normalde sinirlenirim ya sinirlenmiyorum.
Londra'da bir cuma, sevgilim oglenden mesaj yazmis "aksama lobster&burger" icin isim yazdiriyorum". ah tabii gidelim. ben o gune kadar istakoz belki gormus, yendigini ise bir ihtimal filmlerde gormusum, yasim 25, yemege daha cok saat. youtubedan vidyolar izliyorum "how to eat lobster in a restaurant" sonuna soru isareti koymuyorum, soru isareti koymadan da google istedigim seyi buluyor. google cok comert. ama yine de ilk kez istakoz yerken hep saga sola ah bir de karsimdaki sevgilime bakiyorum, dogru mu yapiyorum?
Seychellesde mahe adasi. mahe'de kumsal ustu catisi bambu tavani kum restoran. bir yaz gunu, tabaklarimizda karides. o gune kadar ogrendiklerim var. istakoz yemeyi youtubedan, catal bicakla karides soymayi sevgilimden ogrenmisim. annem ogretmen, babamin dukkanimiz var. ilkokulda "baban ne is yapiyor?" diye sorulunca heyecanlanip boyle demisim, babamin dukkanimiz var.. iste o gun ordayiz, gunes batiyor, deniz isildiyor biz karidesleri catal bicakla sogutuyoruz. restoranin sahibi masaya geldi, siz dedi, manyak misiniz? tatildesiniz, bir de ustune sahildesiniz zorunuz ne? catal bicak benim, aliyorum, alin elinizle yiyin..
ilk "bu kesinlikle surreal" dediginde neredeydik hatirlayamiyorum. Saniyorum katar doha'da eski sehirde ara sokaklarda yuruyorduk. sevgilimin nicin surreal buldugunu az cok seziyordum ve fakat benim icin elazig'in ara sokaklarinda dolasmaktan pek de farki yoktu. ha belki sokaklarda daha az kadin vardi ve esnaf lokantalari daha kirliydi. ve elbette elazigin arka sokaklari gokdelenler ve yedi yildizli ultra mega luks otellere cikmiyor, neyse ki.. ve yani iste sevgilim o gunden sonra pek cok kez bu lafi dunyanin farkli koselerinde tekrarladi "su anda bu yasadigimiz gercek ustu, farkinda misin?"
cogunuz, biliyorum, hatirlaya hatirlaya yasiyorsunuz, ben unuta unuta. abimin kac yasinda oldugu her soruldugunda yeniden hesaplarim, oldugu yildan dogdugu yili cikaririm, kac yasinda oldugunu hep hatirlasam kafayi yerim, unuta unuta yasiyorum. babam mesela kim sorsa hangi gun oldu, hep yeniden hesaplarim agbimin dogum gununde topraga verildigine gore bir cikar, 29 kasim. hep hatirlasam, maazallah.. unuta unuta..
iste buraya bunlari ondan yazdim, artik cok seyi unuttum, belki iyi de oldu ama kafam ceryan yapacak kadar bosaldi, artik hatirlayacagim seyler koycam, iste sevgilimi koyayim diyorum, her sevgilim dedigimde "MAGUROOO" diyisi var, bu guzel, yuzu guluyor, yuzumu gulduruyor, bu kalsin.. hatirlarim ben bunu...
